Konstantin Hering je rođen 1. januara 1800. godine u Ošacu, gradu u nemačkoj saveznoj državi Saksonija. Kažu neki da ovako indikativan datum rođenja sudbinski određuje život osobe koja će dati značajan doprinos novom veku.
Uz dužno poštovanje svima pre i posle njega, Hering u istoriji homeopatije ostaje zapamćen kao jedinstven po onome što je uradio, a što je uzdiglo nauku i postavilo temelj nečeg novog.
Ne postoji homeopata, pa čak ni laik koji poznaje osnove homeopatije, koji ne zna za „Heringov zakon izlečenja“.
Dr Hering je prvobitno krenuo u misiju opovrgavanja homeopatije, da bi umesto toga postao jedan od najpoznatijih homeopata svih vremena.
Dok je studirao u Lajpcigu, bio je student-asistent čuvenog hirurga, doktora Henriha Robija. 1821. godine kampanja protiv Samuela Hanemana je dostizala vrhunac a C. Baumgartner, osnivač izdavačke kuće u Lajpcigu, zamolio je dr Robija da napiše knjigu koja će diskreditovati homeopatiju, kao i Hanemanov rad i uticaj. Zbog lične zauzetosti, dr Robi je zadatak prosledio svom asistentu, a ovaj ga je rado prihvatio.
Počeo je sa radom i skoro ga završio u zimu 1822. Međutim, prolazeći kroz Hanemanove radove, kako bi ga citirao, naišao je na čuveni tekst „Nota bene mojim kritičarima“ u predgovoru 3. tomu „Materia Medica Pura“, gde je dr Haneman između ostalog napisao: „Doktrina homeopatije se poziva, ne samo pretežno, već isključivo i samo na sud iskustva – „ponavljaj eksperimente“, viče naglas, „pažljivo i precizno ih ponavljaj, i pronaći ćeš doktrinu koja se potvrđuje na svakom koraku – i čini ono što nijedna medicinska doktrina, nijedan sistem fizike, nijedan takozvani terapeutski metod nikada nije postigao niti može da postigne, ona insistira da se „sudi prema rezultatu“. I – Hering je odlučio da prihvati izazov. Od početnog stava i ideje da opovrgne homeopatiju kao nauku, bivao je njome sve više opčinjen i počeo da proširuje Hanemanovo učenje sprovodeći sopstvena istraživanja i ponavljajući dokazivanja. Kao rezultat dokaza dobijenih iz sopstvenih istraživanja, Hering homeopatiji ukazuje svoje potpuno poverenje. Ono što je usledilo, danas je istorija.
Umesto da napiše knjigu sa negativnim stavom o homeopatiji, dao je momentalni otkaz i napustio univerzitet, da bi postao jedan od najuticajnijih zagovornika homeopatije svih vremena. 1826. godine diplomirao je na Univerzitetu u Lajpcigu. U svojoj doktorskoj tezi pod nazivom „O medicini budućnosti“, Hering sebe proglašava homeopatom.
Po nalogu kralja Saksonije, 1827. godine odlazi u Paramaribo, Surinam, gde ostaje do 1833. sa zadatkom da sprovodi zoološka i botanička istraživanja za potrebe vlade. Po završetku istraživanja, kralj je pokušao da ga spreči da objavi svoja bogata homeopatska otkrića. Hering je tada podneo ostavku na položaj i postao ordinirajući lekar guvernera prestonice Surinama – Paramaribo. Počeo je da se usredsređuje na otkrivanje novih homeopatskih lekova, a svitke sa podacima poslao je morskim putem Hanemanu u Pariz, i Stapfu, svom prijatelju i izdavaču, u Nemačku.
Nakon šest godina boravka u Paramaribu, 1833. godine se preselio u Ameriku i nastanio u Filadelfiji.
1848. godine osnovao je „Hanemanov medicinski koledž Pensilvanije“, koji se još uvek smatra jednom od najvećih nastavnih institucija svih vremena (pored „Kentove postdiplomske škole“) i osmislio homeopatski kućni set lekova. Na pomenutom koledžu, Hering i njegovi studenti lečili su više od 50.000 pacijenata i obučili 3.500 homeopata.
1879. godine, godinu dana pre smrti, počeo je da uređuje obimne beleške u svom, još uvek popularnom delu „Vodeći simptomi naše Materia Medike“. Delo su završili njegovi učenici i posthumno ga objavili 1891. godine.
Konstantin Hering je postao i ostao poznat kao „otac američke homeopatije“ i stekao je veliko poštovanje savremenika. Njegov uticaj u Sjedinjenim Državama tokom 19. veka je bio ogroman, a rezultat njegovog rada bio je procvat homeopatije u Americi koji je trajao punih 70 godina.
Njegov moto je bio: „Snaga blagosti je velika“.
